25 ماده از قانون جرایم رایانه ای به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید
25 ماده از قانون جرایم رایانه ای به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید
موضوع علم روان شناسی و حدود آن از دیدگاه‏ارسطو و ابن سینا
هلوگرافی تله پاتی
رموز موفقیت در درس و تحصیل
رموز موفقیت در درس و تحصیل
مولوی شاعر- روانشناس
یوزر و پسورد نود 32
مدیریت زمان : عوامل موثر در اتلاف وقت
من، یک معلم محقق؟
با ذهنتان شوخی کنید.
شیوههای مقابله با خجالت
اصول پیشگیری از رفتارهای پرخطر

چند نکته کارساز در مورد " مدیریت زمان "
آداب رفتار و معاشرت با همکاران
مهر و محبت در خانواده و تاثیر آن بر فرزندان
ضرورت نیاز به نظریات روان درمانی
تیک:
تاثیر نماز بر وسواس های فکری
اعتماد بنفس خود را افزایش دهید
آزادی و کنترل در تعلیم و تربیت
اعتیاد به ایمیل
افسردگی و محیط کار
اضطراب - خوره روح
روش برخورد با نق زدن
مقایسه اجمالی نگرش اسلام نسبت به انسان با رویکرد شناختدرمانی

قسمت سوم نگارش طرح درس
آموزشی :: چطور کودکان را به مطالعه علاقهمند کنیم؟
آیا آنفلوآنزای خوکی قابل درمان است؟
تربیت زیبایی شناختی4
انواع آسیبهای اجتماعی
آیا انتقال ویروس آنفلوآنزای خوکی به سادگی انجام می شود؟
Quake-stunned Haitians pile bodies by fallen homes
ترور استاد دکتر مسعود علی محمدی
راههای مبارزه و پیشگیری آنفلونزای خوکی
عوامل آرامش روانی زن از دیدگاه قران

ادامه مطلب...

افسردگی پس از زایمان
اختلالات و نابه سامانی های روحی ـ روانی ، از جمله مشکلات رایج دنیای کنونی ست که هر روز ابعاد تازه تری می یابند . یکی از مهمترین اختلالات روانی ، هیجان ناشی از تولد نوزاد می باشد که البته بیشتر ، مادران تازه وضع حمل نموده و به نوعی ، با درجه ای از آن برخورد داشته اند . در جدول طبقه بندی تشریحی اختلالات روانی ، یکی از بیماری های رایج ، اختلال افسردگی پس از زایمان یا « PND » است که بنا به اهمیت تشخیصی ، عاطفی و روش های معالجه و همچنین پژوهش های صورت گرفته ، از اولویت ویژه ای برخوردار می باشد . اختلال افسردگی پس از زایمان همانند اختلال روانی ناشی از زایمان و اختلالات هیجانی می تواند حالت مزمن به خود گرفته و نیازمند تدابیر درمانی ویژه ای گردد .
پژوهش های انجام گرفته ، میزان شیوع این اختلال را در مادرانی که دوران پس از زایمان را سپری می کنند ، 13 درصد تخمین زده است . اساساً اختلال روانی پس از زایمان و آشفتگی های هیجانی ناشی از آن ، تا 6 هفته پس از زایمان تشخیص داده می شود .
در افسردگی پس از زایمان ، به صورت ضمنی برخی تغییرات ایجاد شده در خلق مادر ، به راحتی توجه اطرافیان را به خود جلب می نماید . در این خصوص ، عوامل فیزیولوژیکی ، بسیار اهمیت دارند و عوامل خلقی و هیجان ایجاد شده پس از زایمان ، ناشی از ضعف قوای فیزیولوژیکی تشخیص داده شده است . از جمله این عوامل می توان به تغییرات بیولوژیکی و هورمونی اشاره نمود که حتی می تواند بر کاهش میزان حسن جویی و خوش بینی فرد ، تا 30 الی 80 درصد تاثیر بگذارد و عموماً در روزهای اول بروز بیماری ، قابل تشخیص است .
از علائم اولیه و بارز این اختلال می توان به گریه کردن ، نوسانات روحی و خلقی ، اختلال در خواب و تشویش دائمی اشاره کرد . این علائم بعد از چند ساعت از به هوش آمدن ، تا یک الی دو روز پس از زایمان ، قابل تشخیص است و تا یک ماه پس از زایمان نیزمی تواند تکرار شود . البته تغییرات خلقی در بیشتر مادران دیده می شود و نیاز به درمان روان شناسانه نیست زیرا میزان نوسانات ذکر شده ، عموماً کم و مادر قادر به کنترل آنها می باشد . هر چند در صورت نیاز ، چنین افرادی به درمان های حمایتی نیز بسیار خوب پاسخ می دهند اما برعکس در اختلال PND (افسردگی پس از زایمان ) ، بیمار به سختی به درمان پاسخ داده و در پذیرش تغییرات ، مقاوم است و این به طور دقیق ، وجه تمایز این بیماری از سایر موارد می باشد .
افسردگی در مادران ، تاثیر بارزی بر جای می گذارد از جمله بی قیدی و بی توجهی به رشد و آموزش نوازد ، در حالی که مادران عاری از افسردگی ، در مقایسه با مادران مبتلا ، کودکان شان سریع تر می آموزند و فعال تر هستند و همچنین در مقابل ابتلا به اختلالات خلقی ، مقاوم ترند .
یکی از علت های اقدام به خودکشی در مادران مبتلا به PND ، تصور مرگ نابه هنگام فرزند است که در شرایط بسیار مزمن روحی و روانی دیده می شود و خوشبختانه نادر است اما نتیجه ی به دست آمده حتی در کمترین میزان ، بسیار ناراحت کننده می باشد . به همین خاطر در تشخیص PND ، تاکید بر حضور سریع و عملی و اجرای تدابیر درمانی در کوتاه ترین زمان در بخش درمان های روانی (اعصاب و روان )، از جمله ضروری ترین اقدامات می باشد .
در سال های اخیر و در تهیه ی جدول پزشکی برای کمک به متخصصان در حوزه های زنان و زایمان ، پزشک خانواده ، ماماها و پرستاران ، شرایطی برای تشخیص اولیه ی افسردگی پس از زایمان وضع گردیده است . از جمله می توان به تهیه و تنظیم پرسش نامه ی « ادینبورگ » اشاره نمود که به صورت گسترده و به زبان های مختلف ترجمه و منتشر شده است . در برخی از کشورهایی که این آزمون در آنها به اجرا درآمده ، نتایج به دست آمده بسیار امیدوار کننده بوده است . 18 تحقیق مجزا ، این جدول تشخیصی را از جهت کاربرد و نتایج کسب شده ، تصدیق می نماید .
تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد مادرانی که نمره ای فراتر از حدود طبیعی افسردگی گرفته اند ، در 90 درصد ، درجات مختلفی از ابتلا به افسردگی پس از زایمان را تجربه نموده اند .
این جدول ، شرایط روحی و خلقی یک هفته ی گذشته ی مادر را بررسی می کند که با سپری شدن دو هفته ، دوباره قابل تکرار می باشد . جدول افسردگی پس از زایمان «ادینبورگ » ، یک جدول تشخیصی است و تنها می تواند بیمار مشکوک به افسردگی را مشخص نماید ؛ به همین خاطر ، صحت تشخیص ، باید در شرایط کلینیکی انجام گیرد .

شرایط لازم پیش از اجرای آزمون ادینبورگ :
 

ـ مادر باید بنا به شرایط روحی هفته ی گذشته ی خود (7 روز گذشته ) ، گزینه ی مناسب را انتخاب نماید .
ـ پرسش نامه زمانی کامل و معتبر است که به تمام مواد ، پاسخ داده شود . پاسخ دهی به تمام سوالات ، به منظور تکمیل آزمون ، الزامی است .
ـ در طول پاسخ دهی به پرسش نامه ، مادر باید تنها و بدون کمک آشنایان و اطرافیان به سوالات پاسخ دهد .
ـ در صورت عدم توانایی مادر در خواندن سوالات ، می تواند از فرد دیگری برای خواندن و درج پاسخ ها استفاده نماید .
ـ جدول افسردگی پس از زایمان «ادینبورگ » را می توان در مدت بروز نشانه های افسردگی ، تا 6 هفته مورد استفاده قرار داد . در صورتی که مادر در منزل وضع حمل نموده باشد و توان برخاستن و خروج ازمنزل را نداشته باشد ، باز می تواند از این پرسش نامه استفاده نماید .
ـ این آزمون را می توان در شرایطی که علائم ، بارز نیست و حتی بدون علائم افسردگی نیز مورد استفاده قرار داد . در چنین شرایطی ، علائم افسردگی ، در کمترین میزان نیز قابل ردیابی است .

پرسش نامه ی تشخیص افسردگی پس از زایمان ادینبورگ :
 

نام و نام خانوادگی :
سن :
شغل :
سن نوزاد :
شما به تازگی مادر شده اید و ما تصمیم داریم روحیات شما را بیشتر بشناسیم ؛ به این دلیل ، از شما می خواهیم شرایط روحی خود را طی 7 روز گذشته ، با دقت و بدون شتاب ، از بین پاسخ های ارائه شده انتخاب نمایید . پاسخ های انتخابی شما ، نمایان گر شرایط روحی تان در طول مدت پس از زایمان است .
1 ـ من هم چنان تجربه ی خندیدن و شاد بودن را دارم .
الف )بله ، بیشتر اوقات
ب )گاهی اوقات
ج )نه چندان زیاد
د )به هیچ وجه
2 ـ من از زندگی لذت می برم .
الف )بله ، بیشتر اوقات
ب )گاهی اوقات
ج )نه چندان زیاد
د )به هیچ وجه
3 ـ هر اتفاقی که بیفتد ، من بدون دلیل ، خودم را مقصر می دانم .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه
4 ـ من بدون دلیل دچار تشویش و هیجان می گردم .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه
5 ـ من بدون دلیل ترسیده و به هراس می افتم .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه
6 ـ از دست من هیچ کاری بر نمی آید .
الف ) بله ، بیش تر اوقات حس می کنم که هیچ نمی دانم و بی مصرفم .
ب ) بله ، گاهی اوقات از عهده ی انجام کارهای خودم بر نمی آیم .
ج ) خیر ، بیشتر اوقات در صورت نیاز ، از عهده ی کارهای خودم بر می آیم .
د ) خیر ، من از عهده ی کارهای خودم بر می آیم .
7 ـ من خودم را غمگین و افسرده احساس می کنم .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه
8 ـ من خودم را به حدی افسرده احساس می کنم که حتی نمی توانم به خواب بروم .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه
9 ـ احساس افسردگی ، من را وادار به گریه می کند .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه
10 ـ به فکر آسیب رساندن به خودم هستم .
الف ) بله ، بیشتر اوقات
ب ) گاهی اوقات
ج ) نه چندان زیاد
د ) به هیچ وجه

کلید آزمون :
 

به تمام پاسخ های « الف » 3 امتیاز ، « ب » ، 2 امتیاز ، « ج » ، 1 امتیاز و « د » ، صفر امتیاز بدهید . حال امتیازات به دست آمده را با هم جمع کنید تا رقم کلی آزمون به دست آید .

نتیجه گیری :
 

برای تعیین مرز افسردگی ، لازم است حدودی را مشخص نمایید . به عنوان مثال ، مرز افسردگی پس از زایمان می تواند ارقام 12 و 13 را شامل گردد ، در حالی که مرز ورود به افسردگی شدید ، ارقام 14 و 15 می باشد . برای تشخیص افسردگی پس از زایمان در کشورهای مختلف ، ارقام مختلفی جهت تعیین حدود افسردگی وجود دارد که گستره ی عددی 9 تا 13 را در بر می گیرد . بدین منظور ، برای تعیین حدود ذکر شده در هر کشوری ، لازم است پژوهش های متعدد و جداگانه ای انجام گیرد اما مرز تحقیقی معین برای تشخیص PND ، ارقام 14 و 15 می باشد . با این حال ، لازم است متوجه برخی عوامل موثر بر نتایج آزمون باشید :
ـ فراموشی موجود در مادران افسرده ، به خصوص بیماران مبتلا به افسردگی پس از زایمان .
ـ زایمان اول
ـ مشکلات خانوادگی
ـ اجتماعات سنتی و محدود
آسودگی مادر از نتیجه ی عمل و جنسیت کودک
منبع: مجله ی شادکامی و موفقیت شماره ی 66

فوائد گیاه گشنیز
نگاهی گذرا به گیاهان داروئی ایران
اختلالات یادگیری
کودکان مسن تر و رویکرد عملی تشریک مساعی و همکاری
برنامه غربالگری پیش دبستانی بالزر- مارتین
موسیقی درمانی و گفتار درمانی در کودکان اوتیستیک
اثر ویتامین ها و مواد معدنی و امگا 3 در درمان کودکان با اوتیسم
هنر درمانی
اختلال نافذ رشد غیر طبقه بندی شده PDD NOS
درمانهای دارویی با داروهای روانگردان در درمان بیماران PDD و عقب
حرکات بدن در کودکان اتیستک
سر درگمی عناوین تشخیصی
اتیستیک
علل: اختلا اتیستیک
درمان : اتیستیک
اختلال اوتیستیک
تعریف خدمات بالینی

تکنیک های آرامش بخشی در زایمان
مزایای تمدد اعصاب در حین زایمان
 

برخی از کاربردهایی را که تکنیک های آرامش بخشی (ریلکسیشن(Relaxation در زندگی روزمره دارد، در زایمان هم از خود نشان می‌دهند:
• آرامش از خسته و فرسوده شدن ماهیچه‌های شما خصوصاً ماهیچه بزرگ رحم جلوگیری می‌کند.
• به شما کمک می‌کند تا بهتر با استرس‌های زایمان کنار بیایید و لذت بیشتری از این تجربه ببرید.
• به شما کمک می‌کند تا انرژی خود را ذخیره کنید تا احتمال نیاز به استفاده از دارو یا سایر مداخله‌های پزشکی جهت تقویت انقباض‌ها در به دنیا آوردن کودک کمتر شود.
• به شما کمک می‌کند تا ارتباطّ موثرتری با پرستاران خود برقرار کرده و آنچه آنها به شما می‌گویند را متوجه شوید.
و مورد دیگری که به اندازه موارد فوق اهمیت دارد این است که:
• تمدد اعصاب حتی به کودک شما کمک می‌کند تا بهتر از پس زایمان برآید. اگر در حالت آرامش قرار داشته باشید هورمون‌های استرس از خون شما به خون او منتقل نشده و موجب افزایش ضربان قلب او نمی‌شوند. همچنین ریلکس ماندن بدین معناست که عمیق‌تر نفس می‌کشید که در نتیجه اکسیژن بیشتری به کودک شما می‌رسد.

آیا واقعاً می‌توان در زمان زایمان آرام و راحت بود؟
 

قطعاً این کار ساده نخواهد بود! اما چند تکنیک ساده می‌توانند به شما کمک کنند تا موفق شوید، خصوصاً اگر حمایت و کمک عاشقانه همسر یا همراه خود را در زمان زایمان داشته باشید. مکرراً نشان داده شده که پشتیبانی مناسب از مادر در زمان زایمان در بین سایر عوامل، مهمترین عاملی است که به تنهایی می‌تواند تجربه‌ای مثبت از زایمان را برای مادر به جای گذاشته و نتایجی مثبت را نیز برای نوزاد به ارمغان آورد.
ممکن است ریلکس شدن در هنگام انقباض‌ها را بسیار دشوار بیابید، اما به خاطر داشته باشید که اکثر خانم‌ها در فاصله بین انقباض‌ها هیچ‌گونه درد و ناراحتی احساس نمی‌کنند. در نتیجه فاصله بین انقباض‌ها می‌تواند زمانی ایده‌آل برای شما باشد تا بدن خود را چک کنید، خصوصاً اندام‌هایی را که می‌دانید سفت و منقبض شده‌اند و آنها را شل و رها کنید. (قسمت "بدن خود را بشناسید" که در ادامه همین مقاله آمده است، با دقت مطالعه نمائید) همراه شما می‌تواند با ماساژ دادن، دلگرمی دادن و تشویق کردن به شما کمک کند. تمرکز بر نفس کشیدن هم در طول انقباض‌ها و هم مابین آنها نیز می‌تواند به شما کمک کند. برخی از خانم‌ها زایمان در آب را بسیار آرامش بخش ‌تر از زایمان عادی یافته‌اند، پس می‌توانید درباره امکان "زایمان در آب" با ماما یا پزشک خود صحبت کنید.

محیط مناسب را انتخاب کنید
 

اولین گام در جهت تمدد اعصاب این است که محیط مناسب را برای زایمان خود فراهم آورید، و این بدان معنی است که دقیقاً در مورد جایی که می‌خواهید نوزادتان متولد شود فکر کنید. دلیل علمی و قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که گمان کنیم ایمن‌ترین محل برای تولد هر نوزادی در بیمارستان و تحت مراقبت و نظر یک مشاور است. در واقع برخی شواهد علمی وجود دارند که نشان می‌دهند اگر محیط زایمان از لحاظ فنی در سطح بسیار پیشرفته نباشد احتمال استفاده از مداخله‌های پزشکی یا دارو کمتر شده و احتمال اینکه مادر و نوزاد با سلامت کامل فیزیکی و روحی از مرحله زایمان عبور کنند بیشتر می‌شود. پس می‌توانید به این مطلب فکر کنید که آیا بیمارستان برای شما یک گزینه مناسب است یا اینکه می‌خواهید نوزاد خود را در زایشگاه محلی و یا بیمارستان معمولی به دنیا بیاورید.
اگر می‌خواهید یا باید در بیمارستان زایمان کنید، سعی کنید اتاق زایمان را تا حد امکان راحت و دلپذیر نمایید. در مورد اطاق خصوصی با پزشک یا مامای خود صحبت کنید و اگر این امکان وجود دارد اجازه بگیرید تا قبلا یک نمونه از اطاقهای مخصوص زایمان را در بیمارستان ببینید. ممکن است دوست داشته باشید لوازم شخصی مانند چند بالش اضافی، دستگاهی برای پخش موزیک آرامش بخش و دلخواه یا سایر وسایلی را که با آن تمرین کرده اید مانند توپ‌های زایمان و غیره را با خود به بیمارستان ببرید. در مورد این امکان هم بهتر است از قبل سوال کنید.
تا زمانی که امکان دارد لباس‌های خودتان را بپوشید، یک تاپ گشاد با شلوار کش‌دار مخصوص دویدن یا یک پیراهن گشاد و بلند می‌تواند مناسب باشد.
یکی از متخصصان مطرح زایمان معتقد است خانم‌ها باید در محیطی کودکان خود را به دنیا بیاورند که مشابه با همان محیطی باشد که کودک را حامله شده‌اند؛ یعنی محیطی با نور کم، دنج، راحت و خصوصی. بهتر است در این باره هم فکر کنید!

بدن خود را بشناسید
 

در دوران بارداری هرگاه دچار استرس می‌شوید، چند لحظه صبر کرده و بررسی کنید کدام یک از اندام‌های شما سفت و منقبض شده‌اند. آیا هنگام نگرانی اخم می‌کنید؟ دندان‌های خود را به هم می‌سایید؟ یا شکم‌ درد می‌گیرید؟ آیا گردن و شانه‌های شما منقبض و دردناک می‌شوند؟ اینها همگی نشانه آن هستند که ماهیچه‌های شما در وضعیت تنش و فشار قرار دارند که منجر به دردناک و خسته شدن آنها خواهد شد.
یک نفس عمیق بکشید و همین طور که بازدم را بیرون می‌دهید اجازه دهید این عضله‌ها آرام شوند تا به جای سفتی و انقباض، شُل و نرم بشوند. این تمرین را مرتب تکرار کنید: نه تنها زمانی که تنش و فشار و استرس را احساس می‌کنید بلکه پیش از موقعیت‌هایی که می‌دانید استرس ایجاد می‌کنند نیز از این تکنیک استفاده نمایید. بدین صورت هنگامی که زمان زایمان فرا می‌رسد شما به طور اتوماتیک می‌توانید اندام‌های تحت فشار و تنش در بدن خود را شناسایی کرده و آنها را ریلکس کنید. این کار می‌تواند تأثیرات شگفت‌انگیزی نیز بر فشار خون شما داشته باشد.
در زمان زایمان در ابتدای هر انقباض یک نفس عمیق بکشید و هنگامی که بازدم خود را بیرون می‌دهید سعی کنید ریلکس کنید. سپس بر یک کلمه یا عبارت تمرکز کنید که می‌تواند راهی برای پرت کردن حواس شما باشد. عبارت "نو- زاد" یا نامی را که برای او انتخاب کرد اید، را زیر لب و در هنگام تنفس زمزمه کنید. یا عبارت "ری- لکس" را مرتب تکرار نمایید. سعی کنید حرکت نوزاد به سمت لگن خود را تصور کنید. تفکرات مثبت را به طرف او بفرستید، به او منتقل کنید که دوستش دارید و اینجا هستید که به او کمک کنید.
با اطراف خود به وضوح ارتباط برقرار کنید
شما قادر به تمدد اعصاب نخواهید بود اگر:
• ندانید چه اتفاقی دارد برای شما می‌افتد.
• ندانید پرستاران، ماماها و پزشکان چه کار می‌کنند.
• احساس کنید حرف‌هایی رد و بدل می‌شود که شما در جریان آن نیستید.
• اگر در مورد برخی از جنبه‌های زایمان خود اطمینان ندارید.
• اگر از پیش آمدن مشکلی برای سلامتی خود یا نوزادتان می‌ترسید.
از مامای خود بخواهید که برایتان توضیح دهد چه اتفاقی دارد می‌افتد. از او بپرسید که آیا فکر می‌کند نوزاد شما سالم است یا خیر. همین که از او بشنوید همه چیز روبراه است قادر خواهید بود آرام شوید. اطمینان حاصل کنید که همراه شما در هنگام زایمان می‌داند یکی از مهم‌ترین نقش‌های او این است که شما را در جریان اتفاقاتی که می‌افتد قرار دهد.
می توانید یک برنامه دلخواه برای زایمان تان آماده کنید و هنگامی که برای زایمان می‌روید آن را به مامای خود نشان بدهید. از او بخواهید به شما کمک کند تا بهترین زایمان ممکن برای شما تدارک دیده شود. اگر او در هنگام زایمان به هر دلیلی حاضر نبود اطمینان حاصل کنید که همراه شما طرح زایمان را به مامای بعدی که از شما مراقبت می‌کند نشان می‌دهد و پشتیبانی او را نیز به دست آورید.

تکنیک های تنفسی برای زایمان

 
نفس کشیدن و نفس‌نفس زدن
 

هنگامی که عصبی، هیجان‌زده و ترسیده‌اید، تنفس شما سطحی و تند می‌شود. شانه‌های شما تا گوش‌هایتان بالا می‌آید و عضلات گردن و شانه‌هایتان سفت و محکم می‌شوند. اگر مضطرب شوید نفس‌نفس زدن را شروع می‌کنید: هوا را به درون ریه‌های خود می‌مکید و با بازدم‌های کوتاه و سریع بیرون می‌دهید. احساس سرگیجه به شما دست می‌دهد و احساس می‌کنید بر خودتان کنترل ندارید. انگشتانتان سوزن سوزنی می‌شود و دهانتان بی‌حس می‌گردد.
هم? این موارد واکنش‌های یکسانی هستند که بدن انسان به موقعیت‌های استرس‌زا یا ترسناک نشان می‌دهد. این موارد طبیعی هستند، اما بدن نمی‌تواند برای مدت طولانی به این وضعیت ادامه دهد و به سرعت انرژی خود را از دست می‌دهد. در زایمان هدف شما آن است که انرژی خود را تا حد امکان حفظ کنید. همچنین می‌خواهید مقادیر زیادی اکسیژن را به نوزاد خود برسانید تا به او کمک کنید که بتواند فشار و استرس تولد را تحمل کند. تنفس در حال ترس و اضطراب به شکل نفس نفس زدن، میزان اکسیژن قابل جذب را به شدت کاهش می‌دهد، حال آنکه در طی زایمان شما و نوزادتان به شدت به اکسیژن نیاز دارید.

الگوهای تنفس برای زایمان
 

اکنون چشمان خود را برای یک لحظه بسته و بر تنفس خود تمرکز کنید.
دقت کنید که تنفس‌تان چقدر منظم است. هوا را به درون ریه‌های خود می‌کشید، سپس یک توقف کوتاه دارید تا اینکه نهایتاً بازدم را بیرون بدهید. طول مدت و عمق دم‌های شما با بازدم‌هایتان یکسان است. پس از هر بازدم یک توقف کوتاه دیگر دارید تا اینکه ریه‌های شما دَم بعدی را به درون خود بکشند.
در زایمان می‌خواهید و باید تنفس خود را منظم نگه دارید. اجازه ندهید "دَم" از "بازدم" طولانی‌تر شود. اگر هم مدت زمان دم و بازدم متفاوت باشند، بازدم باید طولانی‌تر از دَم باشد. هنگامی که انقباض‌های بسیار شدید دارید تنفس شما ناچار سطحی‌تر می‌شود. این مسئله تا زمانی که تنفس شما آنقدر سریع نشود که به شکل نفس‌نفس زدن مضطربانه درآید ایرادی ندارد.

تکنیک‌های ساده تنفس
 

• به واژه "Relax" به معنای آرامش دقت کنید. این واژه دو بخش دارد: "Re" و "Lax". اکنون این تمرین را امتحان کنید: هنگام دَم بخش "Re" را در ذهن خود مرور کنید؛ و هنگام بازدم بخش "Lax" را به ذهن بیاورید. اجازه ندهید ذهن شما تکرار واژه "ریلکس" را بطور منظم با دم و بازدم فراموش کند. هنگام بازدم سعی کنید همه تنش‌های بدنتان را خارج کنید. بر عضله‌هایی تمرکز کنید که می‌دانید همواره در زمانی که دچار استرس می‌شوید محکم و سفت می‌شوند. به خاطر داشته باشید: در هر بازدم واژه "lax" را در ذهن خود تکرار کنید. شما باید مراقب بازدم‌های خود باشید؛ "دَم" خودبخود تنظیم می‌شود!
• یا می‌توانید نفس کشیدن شمرده را امتحان کنید. هنگامی که دَم را به درون ریه‌های خود فرو می‌برید آرام تا سه یا چهار (یا هر عددی که به نظرتان می‌رسد برای شما مناسب است) بشمارید؛ و هنگامی که بازدم را بیرون می‌دهید باز هم تا سه یا چهار بشمارید. البته ممکن است به این نتیجه برسید که بهتر است در زمان "دَم" تا سه و در زمان "بازدم" تا چهار بشمارید.
• سعی کنید "دَم" را از بینی فرو دهید و "بازدم" را از دهان بیرون کنید. هنگامی که بازدم را بیرون می‌دهید دهان خود را بسیار نرم بگیرید. به خاطر داشته باشید: "دم" از طریق بینی و "بازدم" از طریق دهان. همچنین بسیاری از خانم‌ها احساس می‌کنند که بهتر است بازدم را صدادار بیرون بدهند: با "اوه‌ه‌ه‌ه" یا "آه‌ه‌ه‌ه". ما بین انقباض‌ها کمی آب مزمزه کنید تا دهان شما را مرطوب نگه دارد.

پشتیبانی و کمک به تنفس
 

هنگامی که انقباض‌های دردناک دارید خسته شده‌اید و احساس می‌کنید که زایمان پایان ندارد منظم نگه داشتن تنقس‌تان و حفظ آرامش در هر بار بازدم بسیار دشوار خواهد بود. در اینجاست که کمک و پشتیبانی "همراه شما" برای تنفس‌تان ضروری است. او می‌تواند همراه شما نفس بکشد تا تنفس شما را به صورت ثابت و یک نواخت نگه دارد. شما باید تماس چشمی با یکدیگر داشته باشید و در چشمان هم نگاه کنید؛ و او باید دستان شما را بگیرد یا دستانش را روی شانه‌های شما قرار داده و به آرامی به طرف شانه‌های شما خم شود. آنگاه هنگامی که او هوا را از بینی خود به ریه‌هایش وارد می‌کند و سپس بازدم را به آرامی بر صورت شما می‌دمد، شما نیز می‌توانید از الگوی تنفس او پیروی کنید. این کار را در دوران بارداری با یکدیگر تمرین کنید. این کار در آغاز کمی عجیب خواهد بود و ممکن است هر دوی شما احساس خجالت داشته باشید، به خنده بیافتید یا با هم هماهنگ نشوید. با این حال هنگامی که در حال زایمان قرار گرفته‌اید و گمان می‌کنید دیگر نمی‌توانید ادامه دهید نفس کشیدن مشترک با همسرتان می‌تواند یک گزینه عالی باشد.

نفس کشیدن و فشار دادن و بیرون راندن کودک
 

در مرحله دوم زایمان در حال فشار دادن به کودک هستید تا او را به دنیا پرتاب کنید! بسیاری از خانم‌ها می‌خواهند که در زمان فشار دادن کودک نفس خود را حبس کنند. این کار ایرادی ندارد البته فقط تا زمانی که به سمت وسط دو پای خود فشار بدهید نه اینکه نفس خود را حبس کرده و به سمت ته حلق خود فشار بیاورید!
شاید بهتر باشد هنگامی که احساس می‌کنید انقباض بعدی در حال آغاز است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که کودک را فشار می‌دهید نفس خود را به آرامی بیرون بدهید یا بدمید. این کار از آسیب رسیدن به حلق شما جلوگیری می‌کند، تضمین می‌کند که نفس کشیدن شما به درستی و سلامت انجام می‌شود و منجر به فشاری موثر و مفید به کودک خواهد شد. اگر از اپیدورال استفاده کرده‌اید و متوجه نمی‌شوید که چه زمانی باید کودک را فشار بدهید هنگامی که ماما به شما می‌گوید یک انقباض در حال شروع شدن است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که نفس خود را بیرون می‌دهید ذهن خود را روی کودک متمرکز کرده و فشار بدهید.
گاهی اوقات به خانم‌ها گفته می‌شود که نفس خود را حبس کرده و تا حداکثر زمانی که ممکن است فشار بدهند. این ایده خوبی نیست. با این کار خود و کودکتان را از اکسیژن محروم می‌کنید و انرژی‌تان را هم به سرعت از دست می‌دهید. در هر انقباض هر چند بار که احساس می‌کنید مناسب است کودک خود را فشار دهید. معمولا چهار یا پنج بار فشار دادن در هر انقباض مناسب است.

نفس کشیدن و فشار ندادن
 

گاهی اوقات خانم‌ها پیش از آنکه گردن رحم کاملاً متسع شده باشد، احساس می‌کنند باید بر کودک فشار وارد کنند. در این حالت ماما از شما خواهد خواست که کودک را فشار ندهید تا گردن رحم زمان کافی برای متسع شدن به دست بیاورد. این کار فوق‌العاده دشوار خواهد بود! می‌توانید روی چهار دست و پا زانو بزنید کفل و واژن خود را در هوا بگیرید و صورت خود را روی زمین بگذارید؛ در این صورت راحت‌تر می‌توانید از فشار وارد آوردن به کودک خودداری کنید. هنگامی که یک انقباض آغاز می‌شود چهار نفس کوتاه بکشید، یک دم سریع را به سینه فرو ببرید، چهار نفس کوتاه دیگر بکشید و همین‌طور ادامه دهید. همچنین می‌توانید در حالی که نفس‌های کوتاه را فرو برده و بیرون می‌آورید جمله "من نباید فشار بدهم" را در ذهن خود تکرار نمایید. مابین انقباض‌ها به طور طبیعی نفس بکشید.

تفکر مثبت در حاملگی بعد از سقط جنین
چرا حالا که بعد از سقط بچه ام دوباره حامله شدم، خوشحال نیستم؟
 

با این که دوباره به هدف حامله شدن رسیده اید، مدتی طول می‌کشد تا دوباره بتوانید از این حاملگی لذت ببرید. برای یک زن که تجربه سقط جنین داشته طبیعی است که نگران از دست دادن این بچه‌اش هم باشد. به علاوه ممکن است هنوز هم عزادارِ بچه‌ی از دست رفته تان باشید. این مسئله هیجان زدگی در خصوص بارداری بعدی و اطمینان به دوام این یکی را مشکل می‌کند.
جارلین نلسون، مدیر اجرایی مرکز بارداری و فقدان کودک در وایزاتای مینسوتا می‌گوید «حاملگی بعد از یک بار از دست دادن می‌تواند طولانی ترین نه ماه زندگی یک زن باشد. مسایل احساسی بسیاری در جریان است که نگرانی را در تمام طول بارداری به امری همیشگی تبدیل می‌کند».
کیم کلاگر بل روان درمان و نویسنده‌ی کتاب فقدان‌های نگفتنی: فهمیدن تجربه‌ی از دست دادن بارداری، سقط جنین و نوزاد نارس معتقد است که «این دوره پرتشویش است مخصوصا وقتی که دفعه قبل حاملگی از دست رفته باشد».
نلسون و کلاگر بل هردو توصیه می‌کنند که برای حاملگی از دست رفته سالگرد نگیرید بلکه آن را درک کنید و بپذیرید. احتمالا با فرا رسیدن سالگرد ان احساس ناراحتی و تشویش بیشتری می کنید و این طبیعی است. خود را به خاطر همیشه شاد نبودن سرزنش نکنید. به خودتان اجازه بدهید احساساتتان را بفهمید؛ گاهی کمی گریه به مقدار زیادی از این تنش می‌کاهد.
کلاگر بل می گوید «وقتی زن به زمان سقط گذشته نزدیک می‌شود، دوباره به بارداری تعلق خاطر پیدا می کند و احساس مثبت بیشتری می‌کند».

برای گذر از این مرحله چه کنم؟
 

هیچ پاسخ واحدی وجود ندارد. احتمالا بیشتر وقتها احساس تشویش دارید. اما وقتی به مرحله مهمی می‌رسید، مثل شنیدن صدای ضربان قلب کودک یا حرکتهای درون رحم، دوباره مطمئن می‌شوید که همه چیز به خوبی پیش می رود. در اینجا چند نکته هست که شما را مثبت نگه می‌دارد.

• گاهی فقط به امروز فکر کنید.
 

گفتنش راحت تر از عمل کردنش است، اما واقعا جواب می‌دهد. وقتی احساس می‌کنید که خیلی نگران آینده هستید، جلوی خود را بگیرید و فقط به امروز فکر کنید. نلسون می گوید گذشتِ هر روز را تصدیق کنید. تمام شدن هر هفته را جشن بگیرید. توجه کنید که چطور این حاملگی هر روز که می‌گذرد با حاملگی قبلی که فقدانش را رنج کشیدید تفاوت دارد و این که چقدر اوضاع دارد بهتر پیش می‌رود. به اتفاقهای هر روز و این که چطور کودکتان سلامت می ماند توجه کنید.

• از خودتان خوب مراقبت کنید.
 

به چیزهایی که می‌توانید انجام دهید تا این حاملگی را سالم نگه دارید توجه کنید. به سلامت و وضعیت جسمی خود توجه کنید. خوابیدن، غذای خوب، استراحت و فعالیتهای منظم فیزیکی به احساس بهتر جسمی و تعادل احساسی شما کمک می کند. با استرس به نحوه‌ای معقول برخورد کنید – در سقط جنین قبلی خود به اندازه کافی این را تجربه کرده اید. بیش از اندازه برای خود برنامه ریزی نکنید، زیاد به مسئولیتهای خانه و کار موظف نشوید، یا خودتان را به دوستان و خانواده متعهد نکنید. مطالعات نشان داده اند که استرس بیش از حد سلامت بارداری شما را به خطر می‌اندازد، بنابراین توجه خود را معطوفِ مراقبت از خودتان کنید که کاملا تحت کنترل خودتان است.

• کمی تمرین تمدد اعصاب کنید.
 

ورد خودتان را بسازید «به خاطر بچه سالم بمان». نلسون توصیه می کند برای کمک کردن به فرایند این پیوستگی با بچه حرف بزنید. اگر نگرانی های شما مانع خواب کافی در شب می شود، از تکنیکهای مراقبه استفاده کنید. اگر اضطرابهای شما یک یا دو هفته باعث شب بیداری شما شود، یا به مدت یک هفته هر شب به سراغتان باید، باید با مراقب سلامت خود صحبت کنید.

• اگر کمکتان می کند تکلیف انجام دهید.
 

اگر سقط قبلی شما مثلا نتیجه‌ی آسیب دیدن تخمک یا نارسایی گردنه رحم بوده است، شاید بخواهید تا جایی که می توانید درباره این شرایط مطالعه کنید. شاید اگر اتفاقات قبلی را بهتر بفهمید بتوانید، شرایط خود را تحت کنترل بیشتر داشته باشید. اما اگر مطالعه زیاد شما را بیشتر غرق تفکر می کند، کتاب را کناربگذارید.

• بدانید که تنها نیستید.
 

اگر نمی‌دانید که چه چیزی باعث از دست رفتن کودک شما شده است، بهتر است بدانید که بسیاری از سقط ها و مرده زایی ها توضیح خاصی ندارند. به یاد داشته باشید که یک بار سقط جنین به معنی این نیست که باز هم یکی دیگر پیش می آید. تقریبا نیمی از زنان در مرحله ای از زندگی شان با از دست رفتن حاملگی مواجه می شوند. سعی کنید حالا به این نکته توجه کنید که شما و کودکتان در سلامت کامل هستید نه این که نگران مشکلات احتمالی شوید، چون احتمال بسیاری هست که همه چیز به خوبی پیش برود.

• با همسر خود ارتباط برقرار کنید.
 

همسر شما هم فرزندش را از دست داده است، و شما باید برای تسلای خاطر به همدیگر متوسل شوید. اما به یاد داشته باشید که مردها اغلب با این فقدان به نحو متفاوتی از زنان برخورد می کنند و ممکن است حرف زدن درباره اتفاقی که افتاد حال شما را بهتر کند، اما حال شوهرتان را بدتر نکند. به روشهای یکدیگر برای مقابله با این فقدان احترام بگذارید و اگر روش مقابله شما با این مسئله متفاوت است، احساس نکنید که حامی ندارید و باید به تنهایی تحمل کنید.

• گهگاه با دکتر یا مامای خود صحبت کنید.
 

ملاقات منظم مراقب خود جهت دریافت مراقبتهای پیش زادی به شما اطمینان می‌دهد که کودک در وضعیت مطلوبی است. این بخصوص در مواقعی که خطر زایمان شما بالا است مهمتر می شود. با این که عنوانش ترسناک است، اما قرار گرفتن تحت عنوان خطر بالا می‌تواند سودمند باشد. نلسون می گوید «شما را با دقت بیشتری تحت نظارت قرار می دهند، که چیز خوبی است مخصوصا اگر عصبی هستید». اگر حالتان را بهتر می کند در زمان معاینات بخواهید که بگذارند به صدای ضربان قلب کودکتان گوش کنید. اگر مراقب شما نسبت به فقدان گذشته‌ی شما بی اعتنا است، زمان آن رسیده که فرد دیگری را پیدا کنید.

• یک گروه حامی بیابید یا به مشاوره کوتاه مدت فکر کنید.
 

ملاقات با غریبه ها شاید شروع کار را مشکل کند، اما در اغلب موارد اعضای این گروهها دوستان مورد اعتمادی از آب در می آیند که می‌توانند احساسات شما را خوب بفهمند. اگر به دلایلی فکر می کنید که گروه بخصوصی که عضوش هستید مناسب شما نیست، از مراقب خود بخواهید گزینه های دیگری را به شما معرفی کند. همچنین می توانید با عضو شدن در چت روم حاملگی بعد از فقدان از حمایت دیگران برخوردار شوید. خواهید دید که افراد بسیار دیگری این مرحله را پشت سر گذاشته اند.

• اگر نیاز دارید مساعدت حرفه ای بجویید.
 

اگر فکر می کنید دچار عوارض افسردگی بالینی یا اضطراب شده اید، به یک درمانگر مراجعه کنید. هرچه استرس فیزیکی و احساسی کمتری به بدن شما وارد شود، احتمال سلامت بارداری شما بالاتر می‌رود. مقابله با این مشکلات در دوران بارداری احتمال افسردگی یا اضطراب در دوران بعد از زایمان را کاهش می‌دهد.

آیا برای خبردار کردن دوستان و خانواده از حاملگی مجددم باید صبر کنیم؟
 

این یک تصمیم شخصی است و باید کاری را انجام دهید که با آن راحت ترید. خیلی از افراد صبر می کنند تا از مرحله سقط قبلی بگذرد تا خبر را به دیگران بدهند، اما برخی دیگر فکر می کنند سهیم کردن این خبر با دیگران باعث ایجاد سیستم حمایتی دیگران می شود و مهم نیست چه پیش می آید. با همسر خود مدتی را صرف فکر کردن و صحبت کردن درباره این قضیه بکنید. مطمئن شوید که هردوی شما قبل از باخبر کردن دیگران بر سر آن توافق دارید.
منبع:http://ninisite.com

مشکلات دوران بلوغ در دخترها

دوره بلوغ برای دخترها دوره بسیار مهم و حساسی در زندگی شان به شمار می رود. آنان با ورود به سن بلوغ شاهد تغییرات زیادی در وضعیت ظاهری، روانی و رفتارهای اجتماعی خود می باشند. این دوره با پیدایش صفات ثانویه جنسی شروع می شود و تا تکمیل بلوغ جسمانی ادامه می یابد. در این دوره تغییرات فیزیکی مهمی در بدن دخترها رخ می دهد که منجر به ایجاد تغییرات بافت چربی در بدن،  رشد سریع استخوان ها، بلند شدن قد و بروز تغییرات جنسی – جسمی خواهد شد.

• تغییرات جسمانی ناشی از بلوغ

بلوغ شامل یکسری تغییرات متوالی است که در فاصله زمانی 16 _ 9 سالگی رخ می دهند. چنانچه این تغییرات قبل از 9 سالگی آغاز شوند،  تحت عنوان «بلوغ زودرس» و اگر بعد از 16 سالگی شروع شوند، «بلوغ دیررس» نامیده می شوند.

اولین نشانه بلوغ در یک دختر، رشد جوانه سینه ای است که بین سنین 13 _ 9 سالگی (به طور متوسط 11 سالگی) شروع می شود و تقریباً به طور همزمان با رشد موهای زیر بغل و ناحیه شرمگاهی ظاهر می شود.

برخی از دخترها شروع به عرق کردن می کنند و هرچه بزرگ تر می شوند ، بوی عرق آنها نیز فرق می کند. معمولاً آخرین تغییری که در سیر تکاملی بلوغ رخ می دهد، «قاعدگی» یا «عادت ماهیانه»(menstruation) است که نشان می دهد دختر به حداکثر رشد نوجوانی و بلوغ خود رسیده است.

مجموعه این تغییرات ناشی از ترشح هورمون استروژن تخمدان ها است که منجر به تخمک گذاری و خونریزی های ماهیانه می شود.

تخمک گذاری معمولاً 2 _ 1 سال بعد از شروع قاعدگی ایجاد می شود و دختر را برای ازدواج و حاملگی آماده می کند. دستگاه تولیدمثل در دخترها شامل، رحم (محلی که جنین در آن رشد می کند)، مهبل (مجرایی که از رحم به خارج کشیده می شود)، دهانه رحم (مجرای اتصالی از رحم به مهبل)، تخمدان ها ( اندام هایی که همه تخمک ها در آن نگهداری می شوند) و لوله فالوپ که از تخمدان ها تا رحم امتداد یافته اند،  است.

در هریک از تخمدان های بدن دختر تقریباً 400000 تخمک وجود دارد که از هنگام تولد دختر در تخمدان های کوچک او وجود دارند. هر تخمک به اندازه سر سوزن است و در زمان معینی از تخمدان و لوله های تخمدانی (فالوپ) حرکت می کند و خود را به رحم می رساند. با نزدیک شدن بلوغ، تخمدان ها با تاثیر گرفتن از هورمون های ترشح شده از مغز، شروع به فعالیت می کنند.

نخستین نشانه فعالیت تخمدان ها این است که تقریباً هر ماه یکی از تخمک ها شروع به رشد،  بلوغ و حرکت به سوی رحم می کند و پریودهای ماهیانه آغاز می شود. هم زمان با حرکت تخمک از تخمدان، رحم شروع به ساختن آستری از بافت خونی تازه می کند تا فضای رحم را برای باروری تخمک آماده سازد.

چنانچه عمل باروری در این هنگام رخ ندهد، تخمک در رحم نمی ماند و به همراه آستر رحم (بافت خونی) از طریق دهانه رحم وارد مهبل می شود و از بدن خارج می گردد. حدود دو هفته بعد تخمک دیگری به همین ترتیب از تخمدان دیگر آزاد می شود و پس از طی همین سیکل،  مجدداً دفع می شود. ریزش خون درون رحم حدود 8 _ 2 روز طول می کشد که در خانم ها و دخترها متفاوت است.

مقدار آن به طور متوسط 30 میلی متر (6 _ 4 قاشق غذاخوری) است. طول مدت پریود در دخترها (و البته در خانم ها) متغیر است و از 22 روز تا 35 روز طبیعی تلقی می شود، ولی به طور متوسط این فاصله 28 روز است.

• نخستین پریودهای ماهانه

سن شروع پریودهای ماهیانه به طور دقیق قابل پیش بینی نیست،  اما در اغلب موارد تابع الگوی خانوادگی است، یعنی اگر پریود مادر زود شروع شده باشد، این احتمال وجود دارد که فرزند دختر هم زود پریود شود. در صد سال گذشته، سن شروع پریود در دخترها کم شده است. ممکن است این امر به دلیل تغذیه بهتر و سلامت جسمانی دخترها باشد.

امروزه سن میانگین شروع پریودهای ماهیانه حدود 12 _ 11 سالگی است. هنگامی که اولین پریودها آغاز می شوند،  ترشحات آن رنگ قرمز و روشن نیست، بلکه متمایل به قهوه ای و به مقدار کم است و غالباً منظم هم نیست. برای بیشتر دخترها یک سال و یا حتی 18 ماه طول می کشد تا خون ریزی ماهیانه آنها مرتب شود.

بیشتر دخترها در حین روزهای پریودشان دچار دردهای جسمانی مثل دل درد، سرگیجه، سردرد، کمر درد و… می شوند. بیماری های عمده این دوره عبارتند از : قاعدگی دردناک (دیس منوره)، سندرم پیش از قاعدگی (پی.ام.اس) و عدم قاعدگی (آمنوره).

• قاعدگی دردناک

برخی از دخترها در طول روزهای پریود خود دچار انقباض های دردناک عضلانی می شوند که از حالات بسیار ضعیف تا شدیدترین حالت را دربر می گیرد. علت این امر ترشح بیش از اندازه هورمون پروستاگلاندین است.

این هورمون با ایجاد انقباض های منظم و قوی در رحم موجب بیرون راندن جنین از رحم، هنگام زایمان می شود. برای تسکین این گونه دردها می توان با تجویز پزشک قرص های مسکن (مثل ایبوبروفن و یا مفنامیک اسید) استفاده نمود.

• سندرم پیش از قاعدگی

برخی از دخترها در روزهای پریود خود کج خلق،  افسرده، بی حال، عصبانی و بسیار حساس می شوند. علت این امر بسیار پیچیده است؛ زیرا در روزهای پریود چندین عضو بدن و هورمون های مختلف آن دچار تغییرات گوناگونی می شوند. تقریباً نیمی از دخترهایی که احساس افسردگی می کنند، دچار کمبود نسبی ویتامین B6 می شوند که می توان با مراجعه به پزشک علت دقیق و درمان آن را جویا شد.

• تاخیر در قاعدگی

عدم وقوع قاعدگی اگر به دلیل حاملگی نباشد، معمولاً ناشی از بیماری های دستگاه سوخت و ساز بدن، ناهنجاری های کروموزومی، کم اشتهایی و یا بی اشتهایی مرضی است. پریود نشدن تا 14 سالگی (و حتی تا 17 سالگی) طبیعی است، اما در غیر این صورت باید به پزشک متخصص مراجعه نمود.

• راهنمایی های والدین

والدین و به ویژه مادران می توانند با رفتارها و عکس العمل های معقول و درستی که در زمینه بلوغ دختران شان از خود نشان می دهند، شروع پریودهای ماهیانه را برای آنان یک فرآیند طبیعی و ارزشمند تلقی کنند و آن را نشانه سلامت جسمانی آنان بدانند.

دادن آگاهی های لازم درباره تحولات دوران بلوغ به دخترها موجب آرامش و امنیت خاطر آنان می شود. بدیهی است شروع عادت ماهیانه برای هر دختری تجربه ای منحصر به فرد است، ولی داشتن اطلاعات و پیش زمینه های ذهنی می تواند از اضطرار، تشویش و نگرانی آنان بکاهد. آغاز پریود های ماهیانه نشانه بالغ شدن دخترها است،  یعنی آنان به لحاظ جسمانی توانایی باروری و صاحب فرزندشدن را پیدا می کنند. پس باید شاد باشند و این رویداد را با ارزش بدانند.

تردیدی نیست که پریودهای ماهیانه بخشی منظم از زندگی دخترها (و البته خانم ها) است و باید برای آن اهمیت قائل شد؛  زیرا که نشانه کارکرد صحیح اندام های درونی بدن است. این موضوع که برخی دخترها برداشت های متناقض و گاه منفی درباره پریودهای ماهیانه خود دارند،  ناشی از باورها و تفکرات قدیمی است؛  زیرا در گذشته زمانی که خانمی پریود می شد، یک هفته او را از جمع خانواده و دوستان کنار می گذاشتند.

برای دخترهای نوبالغ صحبت کردن با مادر،  خواهر و یا دوستی که چند سال بزرگ تر باشد، می تواند مفید و با ارزش باشد؛ زیرا احساس خواهد کرد که در جهان فردی متمایز از دیگران نیست. آنها هرچه بیشتر با اینگونه تجربه ها آشنا شوند، بهتر می فهمند که احساسات،  افکار و عواطف آنها می تواند تا چه حد شبیه به یکدیگر باشد.

در زیر چند توصیه برای کاهش مشکلات روزهای پریود ماهیانه دخترها آورده شده است:

- یک کیسه آب گرم و یا پارچه ای پشمی و گرم می تواند از دردهای روزهای پریود بکاهد.

- نوشیدن یک فنجان چای و یا شکلات گرم ممکن است احساس بهتری در دخترها ایجاد کند.

- انجام یک پیاده روی آهسته می تواند از انقباض های ماهیچه های شکم کم کند.

- خوردن غذا های سبک قبل از پریودهای ماهیانه می تواند از شدت دردهای شکمی بکاهد.

- مثبت بیندیشید،  هدیه ای کوچک برای خود تدارک ببینید و از این که مثل تمامی دخترهای دنیا هستید، شاد باشید.