پاسخ به یک شبهه
شبهه :
نباید علماء ، انسان را از خود ارضایی نهی کنند چون اولا : ضرر ندارد ، ثانیا اگر بپذیریم ضرری دارد و به شکل عادت در آمده باشد، ترک آن ممکن نخواهد بود و درمان ندارد. پس دیگر با بیان این ضررها ، باعث افسردگی افراد مبتلا نیز نشویم.
پاسخ :
برای این که بتوان بر عادت غلبه کرد ، لازم است که به چند مطلب اساسی اشاره کنیم و در ضمن بحث به ضررهای آن می پردازیم :
الف) نخستین گام برای درمان این عادت، اعتقاد و ایمان به قابل درمان بودن آن و دوری از یأس و ناامیدی است. امّا رسیدن به نتیجه نیازمند زمان، انتخاب راه صحیح و تحمل دشواری‎ها است.
ب) شما یک انسان و مهم‎تر از آن یک جوان مسلمان هستید و صاحب اراده و ترک عادت نیازمند به کار گرفتن اراده حضرتعالی است. و شما نمی‎توانید بفرمائید که اراده ندارم و ارده‎ام از من سلب شده است چرا که خدمت امام صادق ـ علیه السّلام ـ عرض کردند «جوانی گرفتار عادت زشت خودارضایی است و معتقد است که دیگر اراده‎ای برای ترک این عمل در خود نمی‎بیند امام ـ علیه السّلام ـ فرمودند آیا این کار را در حضور دیگران هم انجام می‎دهد؟ عرض کردند: خیر. آن‎گاه امام ـ علیه السّلام ـ فرمودند: پس معلوم است که این فرد اراده دارد و با اراده از انجام این کار در حضور دیگران خودداری می‎کند، اگر اصلاً اراده نداشت در حضور آنان هم (بدون اراده) آن کار را انجام می‎داد». امّا اگر جنابعالی بفرمائید که غلبه بر این عادت نیاز به اراده‎ای نیرومند و قوی دارد باید به عرض برسانم که فرمایش شما صحیح است و اراده همچون نهالی است که باید آنرا پرورش داد تا به مرحله خود شکوفایی و ثمردهی برسد و به عبارت دیگر اراده تقویت شدنی و پرورش یافتنی است و با تربیت آن به کنترل کامل شما در خواهد آمد و معنای این کلام اخیر این است که باید اندک اندک مقابله با این عادت را شروع کنید تا به نتیجه نهایی و مورد رضایت خود و خداوند متعال برسید.
ج): مهم‎ترین و اصلی‎ترین عاملی که می‎تواند شما را در راه غلبه بر عادت نامطلوب خود کمک کند این است که خودتان بخواهید که به نتیجه و هدف برسید زیرا این جمله معروف «خواستن توانستن است» را زیاد شنیده‎ایم. و این کلام گهربار و باارزش فقط حرف و عبارت نیست بلکه یک حقیقتی است که باید آنرا به مرحله عمل درآوریم و خود شما مصادیق بسیار زیادی برای آن سراغ دارید که فرد خواسته است و به نتیجه هم رسیده است یعنی این‎که توانسته است آنچه را که خواسته است انجام دهد.
د) یکی از صاحب‎نظران تعلیم و تربیت می‎گوید «وقتی که بخواهیم با عادت زشتی ستیزه کنیم ابتدا باید نتایج نامطلوب آنرا در نظر مجسّم سازیم و بعد منافعی که در نتیجه ترک آن عاید ما می‎شود در درون خود تصوّر کنیم و سپس مواقعی را که قربانی آن عادت شده‎ایم بخاطر آوریم در نتیجه این عمل، هر بار که چنین نمایشی در روح خود می‎دهیم بر تحریک یا وسوسه (عادت زشت) چیره‎گی یافته و لذّت ترک آن را در خود احساس می‎کنیم.»
با توجّه به مطالب یاد شده بخشی از این ضررها را به صورت دسته‎بندی برایتان مکتوب می‎نمایم تا انگیزه شما برای ترک این عادت و بکار گرفتن اراده خود بیشتر شود.
الف) ضررهای جسمانی:
1.تحریک زیاد هیپوتالاموس و در نتیجه تحریک افراطی غدد جنسی که سبب پرکاری نامتناسب آن‎ها می‎شود، بلوغ زودرس را بدنبال دارد که شما از عواقب نامطلوب بلوغ زودرس ناآگاه نیستید.
2.کاهش و تخلیه مکرر قوای جسمانی و روحی حاصل از عمل خود ارضایی به ضعف عمومی بدن و بالاخره پیری زودرس می‎انجامد.
3.به علت افزایش جریان خون در اعضای تناسلی، مغز و مراکز حساس دیگر مکرراً دچار کاهش نسبی خون می‎شوند، هم‎چنین تخلیه‎های مکرر عصبی و عدم ارضای روحی در دراز مدت موجب ضعف عصبی و عوارض روحی می‎گردد.
4.ضعف بینایی و بی‎اشتهایی و در صورت افراط، ضعف استخوانی و ناراحتی‎های مفصلی از عوارض خودارضایی است. هم‎چنین در مراحل افراطی و یا در برخی شرایط خاص مزاجی این عارضه به ضعف عصبی و لرزش دست و گاه به فلج بعضی از اعضا منجر می‎شود و ممکن است سبب فلج تمام اعضای بدن نیز بشود.
5.ضعف جنسی و انزال زودرس از دیگر عوارض است و بعد از ازدواج فرد را دچار مشکل ارتباطی خواهد کرد.
6.بی‎تحرکی، تحلیل رفتن قوای جسمانی، آسیب‎پذیری در برابر بیماری‎ها، بیماری‎های مقاربتی، عقیم شدن و ناتوانی در تولید مثل، از بین رفتن شفافیت چشم، از بین رفتن نورانیت و بشّاشیت چهره و... همگی از عوارض جسمی خود ارضایی هستند.
ب) ضررهای روحی و روانی:
1. رکود فکری و اختلال‎های متعدد روانی از قبیل افسردگی و اضطراب.
2. فرد از نظر فکری، نوعی توجّه نسبتاً مداوم به موضوعات جنسی پیدا می‎کند که این فکر از تفکر آزاد و تمرکز جلوگیری می‎نماید.
3. ضعف حافظه، حواس‎پرتی و ناتوانی در تمرکز فکری، منزوی شدن و گوشه‎گیری، پرخاش‎گری و بداخلاقی هم از عوارض خودارضایی‎ هستند.
4. از بین رفتن خلاقیت‎ها و توانایی‎ها، سرکوب شدن استعدادها.
5. بی‎ذوقی، بی‎نشاطی.
6. یأس از زندگی و ناامیدی نسبت به آینده.
7. هوس‎باز و بی‎بند بار شدن و اعتیاد به ارضای جنسی نامشروع.
8. بی‎احساسی و بی‎تفاوتی، کم‎رویی.
9. بی‎علاقگی نسبت به امور معنوی و از بین رفتن صفای دل.
10. احساس گناه، ضعف اراده، عدم اعتماد به نفس و صدها عارضه خطرناک دیگر.

ج) ضررهای اجتماعی:

1. بی‎آبرویی.
2. مشکلات خانوادگی.
3. انزوای اجتماعی.
4. مشکل در دوست‎یابی.
5. طرد شدن در جامعه.
6. از بین رفتن عشق و محبت نسبت به دیگران.
7. مشکلاتی در ازدواج از قبیل:
1-7. دیر ازدواج کردن.
2-7. بی‎میلی به همسر.
3-7. ناتوانی در مقاربت صحیح و ارضای جنسی خود و همسر.
4-7. سرد بودن کانون خانواده.
5-7. طلاق.
6-7. ناتوانی در برابر مشکلات پس از ازدواج.
8. بزهکاری.
9. از بین رفتن عزّت و پاکدامنی.
10. از بین رفتن شرف.
11. بی‎غیرتی.
12. انحطاط و انحراف فکری و عملی خود و به انحراف کشاندن دیگران بخصوص نسل جوان جامعه.
13. ایجاد خطرات اجتماعی برای خانواده خود و نوامیس دیگران و خطرها و ضررهای دیگری که فعلاً جای ذکر آن نیست.
پس از بیان بخشی از توضیحات لازم و ذکر برخی از ضررهای خودارضایی حال وقت آن رسیده است که به بخشی از درمان و راه‎های مقابله با این عمل ناپسند اشاره شود:
1. سعی کنید در مکان‎های خلوت و تنها نمانید و به عبارت دیگر جداً از تنهایی اجتناب نمائید که تنهایی خود یک عامل مهم برای تحریک به عمل خودارضایی و زمینه‎ساز ارتکاب این عمل است باز هم تکرار می‎کنم تنها نمانید، تنها نمانید و... و تنها نمانید.
2. از همراهی و رفت و آمد با کسانی که به این عمل زشت عادت کرده‎اند ـ تا زمانی که خود بر این عادت مسلّط نشده‎اید ـ اجتناب کنید البتّه منظورم انزوای اجتماعی نیست بلکه جایگزین افراد صالح به جای افراد بیمار و معتاد به عمل خودارضایی است.
3. افکار جنسی را که به ذهنتان خطور می‎کند بلافاصله با ذکر خدا و معاد و... از ذهن خود دور نمائید.
4. اوقات فراغت خود را با مطالعه، ورزش، زیارت، عبادت و بطور کلی با کارهای مثبت مثل گل‎کاری در باغچه، کمک به اهل خانواده و... پُر کنید.
5. برای تخلیه انرژی زائد بدن به طور منظم و زیاد ورزش کنید.
6. هیچ گاه در حمام کاملاً عریان نشوید.
7. هیچگاه بدن خود را به صورت برهنه در آینه نگاه نکنید.
8. در غیر موارد ضروری از نگاه کردن به اندام جنسی پرهیز کنید.
9. برای نظافت موهای بدن هرگز از تیغ و صابون استفاده ننموده و زود به زود به ازاله موهای بدن نپردازید بلکه از داروی نظافت بهداشتی (نوره) استفاده کنید.
10. از نگاه کردن به مواضع جنسی و برجستگی‎های بدن دیگران (حتی از روی لباس) پرهیز نمائید.
11. از نگاه کردن به فیلم‎هایی که تحریک جنسی ایجاد می‎کند اجتناب کنید.
12. به هنگام خواب سعی کنید شکم شما بیش از حد معمول پُر نباشد.
13. قبل از خواب حتماً مثانه خود را تخلیه نمایید.
14. از نوشیدن افراطی آب و مایعات پرهیز کنید (بخصوص شب‎ها قبل از خواب).
15. هرگز به رو نخوابید که این خود یکی از تحریک‎کننده‎های خطرناک است.
16. به بدی گناه و عواقب آن توجّه کنید.
17. مطالعه و توجّه به ضررهای جسمانی، روحی و اجتماعی خودارضایی لازم است.
18. ایمان مذهبی و نیروی اراده خود را تقویت نمائید و سعی کنید با خودسازی هوای نفس خویش را کنترل نمائید.
19. در مجالس مذهبی و مراسم دعای توسل و... زیاد شرکت کنید.
20. قرآن زیاد بخوانید و در معانی آیات آن تدّبر و تفکر نمائید.

نکات مهمّ:

الف) اگر وقت ازدواج شما رسیده است و امکانات فراهم است اقدام کنید.
ب) به پیشرفت کار خود توجّه جدی داشته باشید و هر تعداد از دفعات خودارضایی شما که کم می‎شود آنرا در دفتری بصورت رمزی (که کسی متوجه نشود) یادداشت نمائید و مرتباً به این پیشرفت‎ها و یادداشت‎ها مراجعه کرده و آن‎ها را مرور و بازخوانی کنید.
ج) هنگام تحریکات جنسی یا به ذهن آمده افکار جنسی خود را تنبیه کنید و یکی از بهترین راه‎های تنبیه بدنی این است که:
«یک عدد کش لاستیکی نازک همانند آنچه که دور بسته‎های پول می‎اندازند به مچ دست خود داشته باشید[1] و هرگاه میل به عادت خودارضایی پیدا کردید آن را تا حد امکان بکشید و رها کنید که دست شما دچار درد و ناراحتی بشود و آن قدر این کار را تکرار کنید که نفس شما را از ارتکاب عمل برحذر دارد و رها سازد. ولی معمولاً با یکبار کشیدن و رها کردن شما منصرف خواهید شد.»
پی نوشت:
1. این کش تا زمانی که بر عادت خود غلبه می‎کنید بطور مخفی یا غیرمخفی بر مچ شما باشد.

منبع: www.andisheqom.com